“ben bir gülüm, sen bahçıvan;
çok açarsam eser senin,
mis kokarsam hüner senin,
ama bir de soldurursan,
günah senin, günah senin öğretmenim…
ben tohumum, çiftçi sensin,
çok sularsan ürün senin,
bol olursam verim senin,
ama bir de çürütürsen,
hata senin, hata senin öğretmenim…
ben elmasım, sarraf sensin,
pırlantaysam, emek senin,
parlıyorsam yaldız senin,
ama bir de parçalarsan,
kırık senin, kırık senin öğretmenim…
ben boş defter, kalem sensin;
doğru yazsan yarın senin,
güzel yazsan ikbal senin,
ama bir de karalarsan,
vicdan senin, vicdan senin öğretmenim…
ben öğrenci, sen öğretmen;
başarırsam hüner senin,
kazanırsam zafer senin,
ama bir de kaybedersem,
yok diyecek başka sözüm;
yorum senin, yorum senin öğretmenim…”
